margreet hofland/det regts

Det Regts over kunst en politiek

https://youtu.be/xrywPTmf70s

henk van trigt

Reactie op de discussie tussen Michiel Schepers en Theo Monkhorst

Het lijkt me dat we hier middenin een discussie terechtkomen in de categorie ‘oud zeer’. Niet op de hoogte zijnde van de voorgeschiedenis reageer ik als ‘eenvoudig’ schilder op een aantal van de begrippen die in deze discussie voorbij zijn gekomen. Voor mij geldt:

Stijl: de toegepaste kunstvorm binnen de geldende kunstgeschiedenis.

Impressionisme, expressionisme, etc.etc. eenvoudiger gezegd: figuratieve – abstracte kunst.

Handschrift: een zeer persoonlijke en herkenbare invulling binnen de gekozen/gebezigde stijl.

Motief: terugkerend onderwerp. natuur/stilleven etc.

Vorm /rest vorm: belangrijkste deel van de compositie van het beeldende kunstwerk. 

Kunstwerken / inhoud en betekenis.

De inhoud van een kunstwerk wordt mede bepaald door vakmanschap/ intensiteit (en het talent) waarmee de kunstenaar zijn werk maakt.

De betekenis…ach die is relatief. Als kunstenaar hoop je de beschouwer met je werk te kunnen raken. Als mens hoop je dat je voor je omgeving iets kunt betekenen. Betekenis in de totale geschiedenis van de aarde….

Over de figuratieve kunsten, de bomen discussie.

Als je die boom tekent verandert er niets aan die boom want die staat buiten zoals gezegd.

Die tekening van die boom is wel een zeer persoonlijke interpretatie van die boom ook gezien de stijlkeuze waarin de kunstenaar verkiest te werken.

De bomen volgens Michiel Schepens zijn volkomen anders dan die van bijv. Piet Mondriaan. Er zijn persoonlijke keuzes gemaakt die zowel in stijl, vorm, inhoud en handschrift van elkaar verschillen. TOCH blijven het voor de beschouwer bomen.

Die beschouwer bepaalt de waarde van het kunstwerk voor zichzelf, de ene beschouwer kist voor Michiel, de andere voor Piet.

Stelling:

Is er niet te veel ijdel geklets door kunstenaars, wetenschappers en critici?

Tijdens mijn opleiding aan de Kon. Academie v. Beeldende Kunsten in

Den Haag, 60-er jaren, werd me duidelijk: ‘je hebt mensen die goed kunnen praten en je hebt mensen die goed kunnen schilderen’.

jan van der kooi

'Eetkamer in tijden van Corona'

olieverf op board

joop polder

Overpeinzingen van Joop Polder

Atelier Joop Polder

margreet hofland

Beelden Lange Voorhout.

 Geweldig plan Andrë van Lier in het water gevallen

Kim Kroes

Indische Tantes van Loek Bos

Kunstenaar/architect André van Lier is altijd al een druk baasje geweest. Zijn geest is non-stop bezig met het ontwikkelen van nieuwe ideeën. Al even geleden had hij het plan opgevat om de beeldententoonstelling op het Lange Voorhout - waarvan de laatste in 2016 was - nieuw leven in te blazen met beeldhouwers van Pulchri. Een groot aantal, waaronder Loek Bos, Eppe de Haan en Kim Kroes had al toegezegd om mee te doen, mits de beelden verzekerd zouden kunnen worden. Toestemming van Gemeente Den Haag is al rond en Van Lier was in onderhandeling met de Rabobank om subsidie los te krijgen. Eind mei zou een uitgebreide bijlage bij weekkrant Den Haag Centraal verschijnen. “We blijven hoop houden,” zegt André van Lier. “Volgend jaar een nieuwe kans.”

Eppe de Haan

michiel schepers

Reactie van Michiel Schepers op Theo Monkhorst die weer op zijn stelling reageerde.

De STIJL van een tekenaar of schilder is als het handschrift van een schrijver:het verandert niets aan de inhoud en betekenis van het motief.

Beste Theo,

hartelijk dank voor jouw zorgvuldige en doordachte reactie. Je hebt dit hete hangijzer bijna zonder ongelukken opgepakt! Jij breidt mijn stelling uit naar de literatuur. Dat mag. Je vervangt stijl door vorm. Dat is niet helemaal geoorloofd. Want vooral schilders hebben aan de vormen der dingen hun hoofdonderwerp. Stijl is wat anders dan vorm, in de beeldende kunst. Stijl is bijvoorbeeld eerder de toets van de kwast waarmee de vorm wordt ingevuld, of de lijn waarmee de vorm wordt omlijnd.

    Jouw eigen gedicht (mooi trouwens!) illustreert mijn stelling. Jij kan jouw dagdroom over de stoel samenvatten, de verschillende elementen ervan in proza vertellen, en daarmee het ritme en de precieze dictie van het gedicht geweld aan doen, zonder de inhoud te veranderen. (Dit zal je waarschijnlijk ontkennen. Wij geletterden gaan helaas nog altijd gebukt onder het verbod om de inhoud van zijn vormgeving te onderscheiden. Ja, zelfs die inhoud serieus te nemen: 'Het doet er niet toe wat je schildert maar hoe je het doet.' En voor de dichter: 'Het maakt niet uit wat je zegt; maar wel hoe je het zegt.' Dat modernistische verbod is echter funest voor de kunst en de dichtkunst en voor het denken over beide. Vandaar dat ik dit onderwerp ter sprake breng.)

    Nogmaals hartelijk dank voor de moeite die je genomen hebt. Hoop dat andere geïnteresseerden er ook hun voordeel mee doen.

    

jan van der ster

Reactie Jan van der Ster op artikel Margreet Hofland 'Totale Pulchri lockdown'

Eén van de twee bezoekers uit Noord-Italië op de voorjaarstentoonstelling was ik. Samen met Frieda was ik voor een week in Holland. Frieda heeft beschreven op welke wijze wij de dag na de opening van de tentoonstelling als een haas terug reden naar Italië. Thuis komen was een geruststelling na de zorgen die we onderweg hadden. Garzeno, ons dorp met ca.700 inwoners, lag er rustig bij, te rustig voor een dorp waar altijd veel leven in de brouwerij is, met 700 inwoners, die we allemaal kennen alsof het familie is, drie besmettingen en niemand op straat ...

Mijn atelier ligt op vijftig stappen van ons woonhuis, en ik ga er niet heen. Het lijkt wel of schilderen helemaal niet meer belangrijk is ... nutteloos, heb ik net het telegionaal gezien. Inderdaad, toestanden waar men in Holland nog geen weet van heeft en dat is maar goed ook.  En dan ga ik schilderen ... niet dus ... voor onze reis naar Holland was ik bezig met een serie schilderijen 'INCONTRO' hetgeen ontmoeting betekent. No I en no II hangen op de voorjaarstentoonstelling,  100 x 70 cm, Ontmoeting is nou net hetgeen niet meer kan ... dus stop ik maar even en ga me voorbereiden op twee maanden lezen, scoppa spelen en met Frieda films kijken.

Ik denk dat INCONTRO III en IV niet op de najaarstentoonstelling komen te hangen. Die zullen nog in de maak zijn ... Ik wens alle medewerkers van Pulchri, mijn collega- kunstenaars en alle kunstlievende leden een gezond jaar toe.

lia harkes

Vanmorgen zouden we geland zijn ...

Vanmorgen zou ik teruggekomen zijn van een weekje New York. Die waanzinnige, overvolle wereldstad die altijd bruist. Dan zou ik nu wat katterig zijn van de terugvlucht omdat ik maar een paar uur geslapen had.

atelier Lia Harkes met nieuwe doeken

We zouden in het Washington Square Hotel geslapen hebben. Het is ons favoriete hotel waar we vaker geweest zijn. Onze zoon woont met zijn gezin in Pittsburgh PA en onze verplichte overstap gebruiken we dan voor een paar dagen in NYC. Maar nu zouden we een hele week gaan en hadden een kamer met uitzicht op het plein geboekt, want, zeiden we, je zal toch een paar dagen ziek zijn en dan tegen zo’n blinde muur moeten kijken!

We zouden naar het Moma gaan en ons verbazen over de nieuwe inrichting van de collectie. De bekende topstukken geconfronteerd met werk uit de niet-westerse culturen. Zouden ze overtuigen? Gaan we nu meer zien in de werken die we tot nu toe voorbij gingen en onuitgesproken bestempelden als goedbedoelde of niet-voor-mij-bedoelde kunst.

Van tevoren hadden we ons voorgenomen niet naar Macy’s te gaan. Maar we raakten er toch in verzeild en een lange middag verbaasden we ons over het waanzinnige winkeloppervlak met eigenlijk weinig bijzonders. Alleen de overdadige avondkleding is echt Amerikaans: voor de eindexamenfeesten gekoppeld aan de eerste date moeten de meisjes zich mooi verpakt aanbieden.

Met enige aarzeling zouden we naar het Guggenheim gegaan zijn voor de expositie van Rem Koolhaas over het platteland. Een studie van zijn stedenbouwkundig bureau OMA over de ontwikkeling van het platteland. Wat moet dat in een museum? We zouden veel teksten zien en diagrammen. Het bijbehorende boek telt meer dan 500 bladzijden. Is de naam van Koolhaas voldoende om publiek te trekken? Of is de inrichting mooi?

Of doet dit Kunstmuseum wat kunst en kunstenaars moeten doen: appelleren, aandacht vragen, waarschuwen? Aandacht voor de inrichting van het platteland. Moeten we dat overlaten aan natuurbaarden en de altijd ontevreden boeren? Of moeten wij als gewone burgers ook eens nadenken wat we willen met het platteland? Volbouwen met bungalows of distributiedozen? Het is in dit Corona-tijdperk wel erg prettig als je op korte afstand met de fiets de open ruimte kan bereiken.

In New York zouden we een wandeling over de high-line maken. We zouden aan het eind de splinternieuwe Vessel beklimmen, de Shed bekijken (een cultuurcentrum waar het dak kan rijden) en de Hudson Yards bezoeken (winkelcentrum voor superrijken).

We zouden naar Cafe Wha! gaan, waar een R&B band optreedt. We zouden sushi’s eten in Brooklyn. We zouden het hotelbed uitproberen.

Maar een maand geleden belde onze zoon. Hij belt nooit, dus het was erg. “Jullie moeten niet naar New York komen. Trump ontkent alles, maar de corona uitbrak is daar al flink gevorderd, gevaarlijk zelfs. “ Jullie snappen toch dat als het heftig wordt de ziekenhuizen met de leus ”America first” jullie in het gangetje leggen zonder beademing. 

En toen hebben we alles afgezegd. Ik heb een voorraad schildersdoeken besteld bij Artel en ga noest werken op het atelier.

theo monkhorst

De stelling van Michiel Schepers.

Reactie van Theo Monkhorst op de stelling van Michiel Schepers. 

De STIJL van een tekenaar of schilder is als het handschrift van een schrijver: het verandert niets aan de inhoud en betekenis van het motief.

Om op deze stelling van Michiel Schepers te reageren, zoals hij vraagt, moet eerst worden vastgesteld wat er staat. Hij gebruikt het woord stijl met hoofdletters, wat de indruk wekt dat het de nadruk behoort te hebben. Het woord ‘stijl’ is dus belangrijk. Van Dale geeft een groot aantal betekenissen van dit woord, maar ik zal me beperken tot de betekenissen die betrekking hebben op literatuur of beeldende kunst en architectuur.

1.    De wijze van zich in geschrifte uitdrukken (synoniem: schrijfwijze).

2.    Harmonische eenheid in vormgeving, kleuren en tonen.

3.    Geheel van bij elkaar aansluitende uitdrukkingsvormen, die kenmerkend zijn voor een bepaald kunstenaar, hetzij, in de regel, voor een bepaalde school of richting of een bepaald tijdperk.

Ik zal een poging doen dit handzaam samen te vatten: Stijl heeft betrekking op de vormgeving en de techniek, dat geldt zowel voor de beeldende kunst als de literatuur. Ik gebruik ook het woord techniek omdat Van Dale schrijfwijze ook definieert als ‘spelling’ en in de beeldende kunst het gebruik van ‘kleuren en tonen’ noemt. Techniek is in feite het middel of het instrument om iets vorm te geven. Het woord vormgeving is mijn inziens het kernwoord wanneer wij over stijl spreken.

In de stelling wordt het woord stijl voorbehouden aan tekenaars en schilders, voor schrijvers wordt het woord handschrift gebruikt als een synoniem voor stijl. Dit is nogal verwarrend. Immers het woord stijl kan heel goed voor de literatuur worden gebruikt (zie hierboven Van Dale onder 1), terwijl het woord handschrift vaak wordt gebruik voor bijvoorbeeld de lijnvorming of het kleurgebruik van beeldende kunstenaars. Daarom vat ik het eerste deel, voor de dubbele punt, als volgt samen:

De stijl (vorm) van een schilderij, tekening of een literair werk:

Het tweede deel van de stelling gaat over de inhoud en betekenis van het motief.
Wat betekent dat, om te beginnen met het woord motief ?
Van Dale geeft een aantal betekenissen. Ik beperk mij tot drie die betrekking kunnen hebben op kunst:
         1. Onderwerp dat in afzonderlijke kunstwerken telkens een specifieke uitwerking krijgt, m.n. onderwerp van een sprookje, volksverhaal of legende ( een terugkerend motief).
         2. Vorm, figuur die zich op regelmatige wijze herhaalt (bij vlakversiering, in de kristalbouw e.d.
         3. Het kleinste gedeelte van een muzikale zin (een motief uit Lohengrin).

Welke van de drie wordt in de stelling bedoeld?

Er wordt gesproken van de inhoud en betekenis van het motief. Maar als ik de betekenis van het woord motief uit Van Dale analyseer dan gaat het toch meer over een vormkwestie waarop de woorden inhoud en betekenis moeilijk betrekking kunnen hebben.

Mag ik dan, met alle respect voor degene die de stelling heeft geformuleerd, constateren dat de stelling onbegrijpelijk is en dat ook moeilijk kan worden voldaan aan het verzoek een zinvolle reactie te geven.  

Tenzij … ik mij hoogmoedig probeer voor te stellen wat de vraagsteller, in dit geval de tekenaar Michiel Schepers, heeft willen formuleren. Dat is een riskante operatie, mij kan immers verweten worden de vraagstelling naar mijn hand te willen zetten, waardoor mijn antwoord niet serieus genomen wordt. Nu wil het zo zijn, dat ik het oeuvre van tekenaar Schepers redelijk ken en ook enkele keren met zijn denkraam kennis heb gemaakt.

Daarom doe ik, in alle bescheidenheid een voorstel: vervang het woord motief door werk.

Dan luidt het tweede deel van de stelling als volgt: het verandert niets aan de inhoud en betekenis van het werk.

         Aangezien ik niemand hoor protesteren vervolg ik mijn poging de stelling te begrijpen.

Er blijven nog twee zelfstandige naamwoorden over die een nadere definitie vragen: inhoud en betekenis.
Deze twee woorden veronderstellen dat een werk van beeldende kunst of literatuur een inhoud en een betekenis heeft. Nu begeven wij ons op glad ijs, want het is de vraag of alle kunstwerken inhoud en betekenis hebben. Ik ben geen kunsthistoricus en meen mij te herinneren dat er wel eens opzettelijk betekenisloze kunst is gemaakt, maar ga er hier maar aan voorbij en reageer alsof kunst – beeldend of literair –  een betekenis en/of een inhoud heeft.
Van Dale over betekenis:
         1. Datgene wat een woord of een samenstel van woorden wil zeggen.
         2. De betekenis van een woord: de categorie van zaken, handelingen, gebeurtenissen e.d. waarnaar een woord verwijst.
         3. De betekenis van een zin: de inhoud als weergave van een bepaalde stand van zaken.
         4. Datgene wat door enigerlei voorstelling, bijvoorbeeld een symbool, teken of heraldische figuur, wordt uitgedrukt.
         5. Dat wat iets zeggen wil, bijvoorbeeld een daad, beginsel of kwestie, zeggen wil. Synoniemen: strekking, zin.

Over het woord inhoud wil ik kort zijn, Van Dale heeft het over: waarmee het gevuld is, alles waar het over gaat.

Wat mij opvalt is dat Van Dale over het woord betekenis weinig noemt wat betrekking heeft op beeldende kunst, behalve wat door een voorstelling wordt uitgedrukt. Verder is het moeilijk betekenis en inhoud van elkaar te onderscheiden, feitelijk zijn het twee woorden die in elkaars verlengde liggen.

Dat brengt mij tot de conclusie dat ik de stelling goed kan samenvatten op een manier die een discussie over die stelling vereenvoudigt. Daarbij streep ik het woord betekenis weg als overbodig. Aldus:

De vorm van een kunstwerk (beeldend of literair) verandert niets aan de inhoud van het werk.

Akkoord Michiel? Dat is toch wat je altijd beweert. En je weet ook wat ik er van vind: onzin.

Ik begrijp wel wat je bedoelt: als jij een boom tekent, verandert er niets aan de echte boom. Maar de vraag is, is de boom die jij naar de natuur tekent de inhoud van jouw kunstwerk? Volgens mij teken jij wat je ziet, of denkt te zien, maar de boom staat daar buiten. Dezelfde boom die ik heel anders zie en – kon ik tekenen – dus heel anders teken.

Laat ik het eens uitleggen als dichter. Ik zit in mijn kamer, kijk om mij heen en beschrijf de stoel waarin ik zit. In mijn bundel Huis Huid heb ik dat gedaan:

Jij die mijn hart kent als geen ander,

Mirabel, geleerde zongestoofde,

weet dat hier mijn woorden zijn geboren,

in deze stoel, waarin ooit jonge billen wrongen,

oude tranen vloeiden, altijd de rust zelve,

zijn brede armen welkom gespreid,

gerimpeld, ouder dan ikzelf.

Hij, de stilte vormende,

geduldige, die weet dat woorden langzaam groeien,

luistert zwijgend in de kamer van mijn ribbenkast

hoe mijn hart het ritme van mijn tijd slaat.

Laat hier jouw stelling, door mij geamendeerd eens op los: De vorm van een kunstwerk (beeldend of literair) verandert niets aan de inhoud van het werk.

Wat is de inhoud van dit gedicht? Is dat een stoel of een stoel die ik in mijn hoofd heb en die ik van daaruit beschrijf? Juist, het laatste.
Als ik een zin weg laat in dat gedicht, bijvoorbeeld: waarin ooit jonge billen wrongen, oude tranen vloeiden, verandert de betekenis en dus de inhoud van het gedicht ingrijpend: de verwijzing naar de geschiedenis van de stoel ontbreekt, waardoor de inhoud vlakker wordt.

Dus als jij een correctie aanbrengt op een van je tekeningen, verandert daarmee de inhoud van het kunstwerk, de strekking, de zin.

Tot zover mijn reactie op jouw stelling Michiel Schepers, waarvan ik het vage vermoeden heb dat jij hem speciaal geplaatst hebt om mijn reactie uit te lokken. Ik acht jou er toe in staat de stelling daarom zelfs opzettelijk wat krom te hebben geformuleerd, een kenner van Shakespeare onwaardig. Maar het was mij een genoegen, misschien kunnen we de volgende keer eens over iets anders spreken. Bijvoorbeeld de schoonheid.

Theo Monkhorst
 

margreet hofland

Pericles

En vandaag spotten we Pericles Koroniadis, vrijwilliger bij Pulchri. Ik herkende hem niet, maar mijn vriendin zag het aan zijn 'loopje'. "Ik heb zo'n klein keukentje, daar houd ik het nog geen half uur vol!" zegt hij.

margreet hofland

Terrasje pakken

Eppe de Haan en Julia

Het voelt bijna alsof we iets illegaals doen. Is met z’n drieën op anderhalve meter afstand van elkaar een groep of niet? We struinen Den Haag af, op zoek naar lege terrassen waar de stoelen nog buiten staan en waar we ieder aan een tafeltje kunnen zitten. Ik heb speciaal een super-de-luxe koffiemug gekocht (waar ook wijn in kan). We vallen neer bij Milu, maar horen dat het terras morgen een make-over krijgt en ook hier de bankjes weggehaald worden. Het is bijna als vanouds gezellig met het carillon dat speelt op de achtergrond, maar iedereen beseft dat het niet echt zo is.

We zien fotograaf Piet Gispen langs fietsen met zijn camera in de aanslag. Wat zullen dat mooie verstilde foto’s worden … Ook kunsttaxateur Peter van Beveren komt voorbij, kraagje van zijn jas hoog opgezet, waarschijnlijk op weg naar het Venduehuis. Zou er nog wat te taxeren vallen?

In de verte zien we Hofkapper Heijm Rijken naderen. Met zijn wapperende witte lokken is hij niet over het hoofd te zien. Hij laat zijn hond uit en steekt zijn hand op. “Mijn hond krijgt er bijna platvoeten van,” roept hij van gepaste afstand. "Ik ben alsmaar aan de wandel.”

“Weet je dat hij altijd het haar van Maxima doet?” zegt mijn vriendin. “Dat heb ik van een vriend gehoord. Hij verwerkt er enorme haarstukken in, want eigenlijk heeft ze sliertjeshaar. Maar hij doet het goed, het staat haar wel.”

Even later zien we beeldhouwer Eppe de Haan met een treurig gezicht naderen. Hij klaart wat op als hij ons ziet en zijn ei kwijt kan. “In Juni zou mijn tentoonstelling in Pulchri Studio zijn, maar ja … of dat nog doorgaat?!”

We hopen met z’n allen dat van uitstel geen afstel komt. Normaal zou hij in Pietrasanta in Italië zijn, maar nu werkt hij in zijn kleine atelier in Den Haag.

“In Pietrasanta is het nu ook niet goed toeven. Veel mensen uit Milaan hebben er een huis en zijn er op het laatst nog heen gegaan, met virus en al. Mijn werkplek daar, Studio Sem, is nu ook gesloten. Ik heb nog net op de valreep een beeld verkocht, maar dat moest wél ingepakt en verscheept worden. Dat lukte gelukkig nog, op het nippertje.”

Eppe en Julia sjokken maar weer verder. Wij nemen nog een flinke slok uit onze koffiemug.

vlnr Margreet Hofland, Marleen de Kluizenaar, Nanette Backers

michael toorop

Inzinken

Alweer anderhalve week in huis, wat vliegt de tijd. Gelukkig is het stralend weer en genieten wij van de veranda zonder ons maar één tel te vervelen. Heerlijk mijmerend in het zonnetje overdenk ik wat ik allemaal zou kunnen gaan doen. En de opties verdeel ik in twee categorieën: ‘misschien morgen’ of ‘helemaal niet’. Toch maar eerst weer even het laatste nieuws lezen, met als gevolg dat ik er weer helemaal akelig van wordt.

De mailtjes over en van Pulchri vliegen heen en weer. Ook al is Pulchri dicht, er blijft toch genoeg te doen. De laatste bestuursvergadering lijkt alweer maanden geleden, net als de opening van de Voorjaarssalon trouwens.

Ten tijde van de ingelaste bestuursvergadering waren er al de nodige maatregelen door de overheid genomen, dus werd er niet meer gezoend of handen geschud. Terwijl een van de bestuursleden ontsmettende gel op haar handen smeerde, merkte ze terecht op dat we wel heel dicht op elkaar zaten. Het leek toen wat overdreven, maar wij hebben de bestuurskamer lichtelijk verbouwd met kleine tafeltjes en extra stoelen. Zo onwezenlijk. De vergadering ging van start en dus bogen we ons op de hamvraag ‘hoe nu verder’.

Langzaam veranderde de sfeer. De ernst van de pandemie begon steeds verder in te zinken. Na afloop van de vergadering was de sfeer onbestemd en weemoedig zoals Vera Lynn het zou vertolken door te zingen: ‘we meet again, don’t know how, don’t know when’.

We hadden zelf wijn en kaasblokjes van huis meegenomen en dus hebben we na afloop even een laatste glas geheven op Pulchri en de hoop uitgesproken op een spoedig en gezond weerzien. De tafeltjes en extra stoelen gingen aan de kant, we kropen bij elkaar ...

en proost.

Tja, weer even vergeten die anderhalve meter. Nu zou het ons niet meer overkomen, het moest nog verder inzinken.

vladimir opara

Vladimir 

March 26, 2020, the studio of Vladimir and Maya Opara. I continue to make paintings for Vincent Van Gogh while I am self-isolating.

henk van trigt

Bericht van Henk van Trigt

Wonderlijk is dat je van de ene op de andere dag een ‘kwetsbare oudere’ bent. Gelukkig voelt dat niet zo, maar het is helaas de huidige realiteit. Door de vele en indringende Corona-virus-berichten is de laatste week mijn ‘drive’ om werk te maken minder geworden, zeg maar verdwenen.

Een schilderij in ontwikkeling is nu blijven liggen tot mijn hoofd vrij is van Corona en alles wat daaromheen speelt. In de overtuiging dat ik opnieuw de motivatie en inspiratie zal vinden wacht ik in vertrouwen af. Geen schuldgevoelens over de vele ‘verloren’ uren.

Ik verkeer veel in mijn atelier, luisterend naar muziek ruim ik overbodige zaken weg. Dat geeft ruimte in je hoofd.

mariesophie mejan

Overpeinzing

Zelf isolatie, inherent aan het schilder-bestaan. Al jaren fiets ik dagelijks -en nu heel hard als cardiotraining- vrijwillig naar mijn atelier, wetend dat om mij heen het dagelijks leven, ook zonder mij, gewoon doorgaat. Die aanname is dus weg. Voor de zielenrust moet ik de Corona informatie wel beperken tot het avondjournaal en krant. Een avond lang nieuws consumeren, levert meer twijfels en gesomber dan ik aankan. Tot op zekere hoogte lukt het overdag me af te sluiten, te werken. Begin maart begonnen aan “uprooted, migration, moving oid.”

conny kuipéri

Tijd voor goede initiatieven

Wat een goed initiatief om een blog te starten. In tijden van nood worden mensen heel creatief in het vinden van oplossingen en het mooie daarvan is dat deze ook vaak na deze tijden beklijven.

Zo’n Pulchri blog zou bijvoorbeeld de start kunnen zijn van een digitaal Pulchriblad.  

Wat ook mooi is de vraag om verhalen maar ook werk waarmee je bezig bent met elkaar te delen. Dat brengt mij op de gedachte om dit ook voort te zetten als Pulchri straks weer open is in de vorm van expositieruimtes met elkaar delen om over een gezamenlijk item te sparren.  

Laatst had ik met één van de kunstlievende leden, die een kunstverzamelaar is, een gesprek. Het huis hing vol kunstwerken er kon niets meer bij maar  zo nu en dan werd er nog iets kleins aan toegevoegd. Misschien is het een idee om één van de ruimte aan de straatzijde als tearoom annex winkeltje in te richten met een aanbod van kleine kunstwerkjes. De ervaring leert dat die goed verkopen.

 Ongetwijfeld zijn er veel meer goede ideeën om na deze periode Pulchri  financieel overeind te houden.

fenny van de wal

Fenny van de Wal

Mijn werk staat  klaar, maar of mijn solotentoonstelling  voor 13 juni doorgaat  is nog een groot  vraagteken. 

Ben nog wel op mijn atelier,  maar totaal  niet  met mijn hoofd  bij mijn werk. 

 

Maandag  hebben we nog op onze kleinzoon gepast, maar daar moeten we voorlopig  even  mee stoppen,  om onszelf  te beschermen, onze zoon en schoondochter hebben  nu wel een probleem: een 4 jarige,  thuis werken  en dierenarts praktijk,  ik hoop dat ze eruit komen,  je voelt je dan schuldig omdat je ze niet kunt ontlasten.

Maar maandag heeft onze kleinzoon nog een mooi doekje  gemaakt. Nu maar thuis werken,  en hopen dat we snel  weer het gewone leven terug krijgen. 

yke prins

De aardwezens van Germaine Richier

Ik stond naar ze te kijken. Die macabere, wonderlijke en vervreemdende aardwezens van Germaine Richier. Mooi ruim opgesteld in de zonovergoten grote zaal van Beelden aan Zee. ‘Orkaan’ en ‘Storm’, onheilspellende figuren die uit een moeras op lijken te doemen om ons te waarschuwen of te verontrusten. 

Kijk je beter dan zie je plantaardige afdrukken of gekraste tekeningen in de huid. Andere beelden zitten te spelen met de ruimte, met hun stakerige lijven en knokige handen. Half plantaardig, half menselijk zitten zij in de meest vreemde houdingen. Terwijl ik sta te genieten van de aanwezigheid van de beelden, die hun eigen universum om zich heen hebben gaat mijn telefoon. Het Kunstmuseum sluit per direct, morgen hoef ik niet te werken. Vlak daarna sluiten alle musea, ook Beelden aan Zee een dag voor de opening van deze tentoonstelling.

Wat is kunst zonder toeschouwers? Die is niet.

Ik stel mij Beelden aan Zee nu voor. Het zonlicht valt overvloedig door de grote terras ramen, werpt plagend zeelicht door de dakramen en in dat licht is het oeuvre van Germaine Richier voor eeuwig aan zichzelf overgeleverd. ‘Orkaan’ en ‘Storm’ lopen hun route door de zaal tot ze tegen de muur aanbotsen, draaien zich en lopen weer een route terug. De takachtige vingers van vele figuren zijn wonderlijke spelletjes aan het spelen met hun touwtjes. Zonder gezicht ontstaat hun waarneming hun waarneming van de ruimte door hun touwen heen en weer te gooien; omhoog, omlaag en weer tussen de het lichaam gespannen. Een ‘vleerbladmuis‘ vliegt rond en gebruikt zijn sonor. Zo bewegen zij, half mens, half uit de aarde gerezen met modder en plantaardige resten klevend aan hun huid.

De opstelling was heel mooi toen ik als enige de tentoonstelling nog zag, vlak voor de geplande opening. Nu heerst er de stilte. Als de deuren weer geopend worden weten wij niet wat we terug zullen vinden. Zal alles nog hetzelfde zijn? Zullen wij nog op dezelfde manier kijken? Als het publiek de werken weer leven gaat geven door te kijken, te voelen, er omheen te bewegen en te interpreteren, wat zullen zij zien?

Ik stel me elke nacht voor wat er gaande is in die museumzaal. De beelden hebben bizarre gedaantes ik zie ze rondlopen, kruipen, vliegen, Ze nemen steeds andere plekken in, staan te giechelen op de groene sokkels voordat ze eraf springen. Ze klauteren op de ijzeren balken van de dakconstructie met hun lange armen. “Orkaan’ en ‘Storm’ vervolgen onverstoorbaar hun gang voorwaarts. Het museum is gelukkig dicht dus ze kunnen niet de stad intrekken. Maar als dat mogelijk zou zijn zouden ze zich vermengen met onze onrust. Zich in onze hoofden zetten en daar plekken in gaan nemen zoals dat bij mij gebeurt. Want iets in het werk van Germaine Richier past naadloos bij deze Corona crisis. Dat wij niet losstaan van de natuur en dat de natuur in ons zich manifesteert en dat wij niet zoveel grip hebben als wij zouden willen als mens. ‘Orkaan’ raast rond over de wereld en ‘Storm’ code rood over Den Haag maar in Beelden in Zee is het stil. Of toch niet … ?

De expositie van Germaine Richier is tot en met 7 juni …

michiel schepers

Oproep van Michiel Schepers 

Kunstenaars en Kunstliefhebbers: reageer op de volgende stelling!

Stelling:

De STIJL van een tekenaar of schilder is als het handschrift van een schrijver:het verandert niets aan de inhoud en betekenis van het motief.

(Motief = dat wat de tekening of het schilderij voorstelt)

Elke reactie, geheel vrij en naar eigen inzicht is welkom. E-mail naar m.hofland@hotmail.com of m.michielschepers@yahoo.com. 

margreet hofland

De terraskrakers

Een vriendin van mij, waarvan ik niet zeker weet of zij met naam en toenaam genoemd wil worden, had een veel betere titel voor deze blog: Corona-tion street.

Intussen vermaakt een klein aantal Pulchrileden zich nog steeds met het kraken van lege terrassen op anderhalve meter afstand van elkaar, maar wel met wijn. Vandaag, dinsdag, op het Anna Pauwlona plein, met fantasieën over ‘wanneer het voorbij zou zijn’. 

Op zaterdag 20 juni is de jaarlijkse barbecue van Piulchri gepland. Dat moet een enorm feest worden. Waanzinnige muziek, lekker eten, fantastisch gezelschap en buiten zitten op het zonnige terras. Eigenlijk zoals het elk jaar is, maar wat iedereen nu pas echt mist. Tot dan.