margreet hofland

Totale lockdown in Pulchri Studio

Het is zaterdag 7 maart, de dag van de opening van de Voorjaarssalon in Pulchri Studio. Het Coronavirus waart al onzichtbaar rond, terwijl iedereen nog denkt dat het in Italië zal blijven. Kunstlievende - en kunstenaarleden staan dicht op elkaar, hier en daar wordt zelfs nog amicaal gezoend. Er zijn zeker meer dan honderd mensen.

Buffet Voorjaarssalon Pulchri

De tentoonstelling is deze keer de moeite waard, er is veel te zien. De genomineerden ontvangen bloemen en de winnaar van de Jacob Hartogprijs een cheque. De hoofdredacteur van weekkrant Den Haag Centraal, Herman Rosenberg, noteert alles ijverig in zijn minuscule opschrijfboekje. Hij weet nog niet dat zijn krant binnenkort zal krimpen naar het minimum, met alleen Haags Coronanieuws. Een totale lockdown van alle kunstinstellingen hangt al in de lucht.

Het diner is in de Louis XV zaal onder de altijd schitterende kroonluchter van Muranoglas, we zitten met groepjes van tien mensen aan de met damast gedekte tafels. Het Italiaanse buffet is geweldig, met salade Caprese, Carpaccio met Parmezaanse kaas en geroosterde kippendij. Hopelijk gebruikt niemand zijn eigen lepel om op te scheppen. Er zijn ook twee kunstenaars uit Noord-Italië, die toch een beetje met de nodige argwaan bekeken worden. We houden gepaste afstand. We weten nog niet dat deze avond voorlopig een van de laatste in Pulchri zal zijn. Iedereen wordt een beetje aangeschoten en kruipt steeds dichter naar elkaar toe. Niemand weet nog dat speeksel met gemak anderhalve meter kan overbruggen.
Wat zijn we nog naïef met z’n allen. Maandag 9 maart komt Rutte op TV. Het moment dat hij ons oproept om geen handen meer te schudden en het dan vervolgens zelf vergeet, zal iconisch worden. Nu lachen we er nog om.

Dinsdag 10 maart heb ik een persbijeenkomst in museum De Mesdag Collectie. Vrijdag zal daar de tentoonstelling over de Italiaanse schilder Mancini geopend worden. Jille van der Veen druk mij nog op het hart om vooral het woord ‘virtuoos’ in mijn artikel te verwerken. Ik ben inderdaad onder de indruk van de portretten: ‘Hier en daar verkeert het werk van de schilder op het randje van kitsch en doen de modellen met glanzende oogopslag en vochtige lippen zelfs denken aan het befaamde ‘Zigeunerkind met traan’, maar de portretten zijn zo virtuoos geschilderd dat de adem stokt bij het zien ervan. Het bekijken heeft bijna iets van een ‘guilty pleasure’, de pathetiek druipt van het doek. Zwoele blikken en halfgeopende monden houden je blik vast en verwarren je, ze zijn onweerstaanbaar,’ schrijf ik. 
Maar het artikel wordt niet geplaatst. Vanaf 13 maart sluiten alle musea. Deze prachtige tentoonstelling gaat voorlopig aan ons voorbij.

De twee Fransen op donderdag 12 maart in de sociëteit

Ons donderdagavondclubje komt op 12 maart voor het laatst bij elkaar in de sociëteit van Pulchri. Een aantal daarvan haalt daarna nog een afzakkertje op de Denneweg.

“Zonder Pulchri is het leven verschrikkelijk merk ik nu," appt Frans van Nieuwenborg mij een paar dagen later. "Lekker doorhangen na de donderdagavond is opeens van de baan. Waar eindigt dit?” Ik weet niet zeker of het sarcastisch bedoeld is. 
Op de foto's zie ik nog dat ook wij later op de avond de anderhalve meter vergeten waren. 

Doorzakken bij de Landman